庄昶 〔〕
青山何赖点红尘,此语无稽更觉新。夫子不须频说梦,老生元本是痴人。
何谁不信鱼非我,道眼分明俗是真。我亦有家城郭里,闭门长坐定山春。
人好乌鸢同凤鸟,迹高黄阁亦茅茨。荒村载酒相寻少,嘉种逢年岂患迟。
拾穗独怜公不悔,缔交曾许鹳先知。五风十雨天终定,弟劝兄酬乐不支。
折胶万里争严凝,瘦筇拄断江南冰。寻梅约到罗浮国,瘦马疲童总难色。
先生乃谓寻颇劳,岂若移梅两相得。移梅恐比寻更难,天机吹到春风鞍。
风光聊遣适吾兴,肯被梅花恼春暝。有无难易何足思,乾坤礼乐先生知。
老眼苍茫醉欲还,数椽聊复半山间。谁家亭子青天上,只属虚空不属山。
天地刍荛自古今,訑訑千里岂公心。可堪世路无穷态,搔尽行藏白发深。
海鸥何处可相疑,归是先生未病时。老梦黄山元我共,此心白日祇天知。
云来云去人间故,时止时行静里诗。谁许白头情剧地,处分江树莫离离。
阴阳升降真何如,正蒙欲著吾无书。胸中不饱龙眠马,老夫敢望张横渠。
环滁太守温如玉,古人黄宪今张黻。祈晴大手西台文,千古为公刚一读。
空山破屋县青灯,天地至诚当果灵。程氏遗书蠹鱼里,呼儿夜半寻金縢。
春暖秋凉自不难,梅花何爱雪边看。自知不及尧夫老,今日梁塘是大寒。
冻云江路本知难,山是山人分所看。自裹木棉粗破衲,老夫何怕北风寒。
放浪云山一此裘,岂胜眉宇阁清秋。屏山气格今犹在,忠悯青天觉已收。
科目果谁开具眼,古今如彼放登楼。何当与子飞云顶,濯足沧江万古流。
一笑曾蒙旧雨知,相留今果得吾师。平生邵学心徒切,老去凡庸拜悔迟。
灯火定山聊我榻,草鞋天目更何时。白头但恐还相弃,写在溪云赠别诗。
老隔垂帘病亦侵,梦回西阁漏沈沈。报酬主上平生分,对越青天此寸心。
布絮不温粗被冷,朝衣端坐烛花深。相应郊祀寒仍在,昨夜圜丘雪尚阴。
青灯耿耿火逾红,数起披衣滴漏中。寒雪小臣聊此夜,至尊今晚尚斋宫。
寻常一敬吾心在,自古南郊大礼同。每记他曹同寓宿,白头何梦更诸公。
万壑无杯滥一庄,白云随可借飞觞。行藏梦有平生路,回禹家无各自墙。
局促辕驹终日短,扶摇鹏背此天长。好知黄石山中伴,毕又乾坤一子房。
天地那容也谬庄,白头还醉我公觞。溪声梦醒偏随枕,山色楼高不得墙。
定性无书天我泯,风云有趣古今长。可知漏泄西林意,诗满寒衾月一房。
又拜封书到石翁,非商行我复非戎。百年老只门墙下,几树花留栏槛中。
白发庭闱兄早暮,青郊菽水子西东。明年鹦鹉洲边路,活水和风百尺篷。
古今万妙真无穷,飞走动植皆化工。葡萄杨柳几千卉,尧夫老眼观物中。
蒙泉学士燕山杰,平生邵学王天悦。白头一睹甘州英,老痒欲搔搔未得。
濡毫大叫扫不停,墨花一放三千城。须臾万纸各飞动,累累总是皇极精。
相马无将九方处,不向骊黄论形似。要知花柳过前川,閒弄程家真意思。
荡荡乾坤无异境,熙熙造化有同功。云霞缭绕孤眠稳,霄汉飞腾一羽雄。
文绣蚤知非赵孟,鹿裘老去是荣翁。衡山笑与箕山较,瓢挂林稍不断风。
山色水光相上下,酒瓢诗卷日挨排。早知长日不虚过,肯道吾生是倘来。
一点青天南极眇,全台白眼老夫开。荷花菱叶无人管,留取襟裾次第裁。
芙蓉秋水与诗清,御史平生极有情。若道此花真个好,老夫还折赠先生。
微信扫一扫