郑樵 〔〕
野鸟日啼户外,凉风时入帘间。老夫梦后攲枕,稚子病中解颜。
堂后施柴堂上烧,柴门终日似无聊。蓼虫不解知辛苦,松鹤何能慰寂寥。
述作还惊心力尽,吟哦早觉鬓毛彫。布衣蔬食随天性,休讶巢由不见尧。
一泓澄澈照人间,明月团团落古湾。不向奔流随浪击,独持高洁伴云閒。
禅房夜静留清鉴,阆苑仙归坠碧环。每到轩前心转逸,了无纤翳可相关。
微信扫一扫