张翥 〔元代〕
为客一鼓云何,慷慨起舞悲歌。巨鱼出听凉波,鸣鸟徘徊庭柯。
阁外老松子,萧萧虚籁生。定从何处起,宁有不平鸣。
我耳固师耳,风声是树声。他时叩禅寂,衲破睡天明。
闻道邪溪叟,高年出寺迟。眉毫长几许,布衲破多时。
挂锡鹤移树,翻经花满池。相望一江水,岁晚赴幽期。
来借禅房宿,悠然空客心。残僧几人在,古殿一灯深。
檐铎能蕃语,斋居发海音。重阳又已近,聊复此登临。
忽雷矆䁡奔雨急,山灵昼藏水仙泣。螮蝀下饮湖水立,恍惚疑有蛟龙入。
疾风吹裂南天青,芙蓉放香薰水腥。吴歌楚舞方烂熳,更尽花间双玉瓶。
青春忽掩镜鸾悲,大节生全死不辞。夫目九泉无瞑日,妾身百岁有归时。
天高地厚心如石,女嫁男婚发已丝。东观只今多直笔,为书青简配桓嫠。
长河风急波浪恶,青天昼黄尘漠漠,瓠
禁城东下一川平,杳杳烟芜淡淡晴。风滚暗尘羊角转,水披残冻鸭头生。
离居有酒春堪醉,小市无灯月自明。还忆故园今夕赏,玉人花底共吹笙。
羡君学道上清宫,亲得先生早发蒙。枸杞未逢朱孺子,丹砂须问葛仙翁。
窗前点易寒研露,坛上焚香夜礼空。化鹤归来定何事,从师千载住崆峒。
禊饮湖亭上,临流自祓衣。闰留春事晚,风打酒船稀。
蛙子黑初出,桃花红欲飞。早霞知有雨,沾洒送人归。
来从石城寺,去访石桥僧。锡杖空山路,禅龛独夜灯。
道知文畅得,诗识皎然能。到日西岩下,应吟瀑布淜。
解夏回天竺,寻真问石桥。邻房留偈遍,归路载经遥。
瀑壮秋悬雨,江明日上潮。题诗寄相忆,何处觅山寮。
微信扫一扫