王慎中 〔〕
阴阴松竹覆层峦,兰若深开曲径寒。树里灯缘传法现,林间花是讲经残。
窗临石镜天长晓,门掩珠帘夜欲阑。释子相期无以答,未除妄想为微官。
在世多忧坐自拘,微官未得惜驰驱。因寻绝顶逃人迹,偶滞高斋减病躯。
理发晨光窥石镜,焚椒夜气对香炉。一心生灭元无取,不语但应尔与吾。
闻君耽卧南山阿,为恋绳床起病魔。法鼓扬声生寂灭,香池涵照洗烦疴。
翻经半与方书杂,飞霭偏从枕席多。问讯有怀难自往,空令示寂作维摩。
风波已习惯,忽尔自凄其。壮志逢兹地,古人难可期。
桥边黄石在,日后素心知。俯仰无穷意,如何不令悲。
居正王凝命,履端帝发祥。光华开上日,玉帛走群方。
蓂荚符尧录,卿歌睹舜章。青裳临左个,天子在明堂。
候转三阳泰,天周一纪分。纬缠占聚景,日表应重轮。
建寅夏时历,王正鲁史文。鸿恩将瑞气,四国奉欢欣。
报书省我喜终朝,日日相望正寂寥。尺素翻疑鱼腹幻,寸心真惜雁行遥。
夜长绛蜡花空艳,秋色芳池草已凋。愁极欲将荆树植,连枝照室免萧条。
二月春犹寒,名花不得看。何意冰玉姿,生君屏障间。
徐生善艺为时绝,图黄点白意中设。几人入室误闻香,满座寻芳将向折。
可怜花貌类仙人,更诧妙工能写真。绿叶无风长不动,幽英含气四时新。
覆朵云来行雨前,结根石是浣沙年。丹青粉黛俱难别,但道相逢洛水边。
輘轹王侯气若林,片言不易万黄金。两河南北人无数,缓急惟当剧季心。
宝镜香奁正展,银钩帘幕初收。佳人顾影爱娇柔。
独整红妆新就。
皓魄团圞敌面,金波潋滟凝眸。三星历历挂檐头。
似惜芳期难又。
欲拟乌纱则淡,将摸翠縠尤深。重重袅袅罩清真。
别是一般风韵。
远睇其如不的,迫看又恐逢嗔。盈盈脉脉好愁人。
秪隔些儿难近。
熻熠偏增淑态,晶荧直逼明姿。银缸高照最相宜。
撩得芳心难睡。
影闪虚疑态去,光摇错认娇随。中宵魂荡笑贪痴。
枉被无情勾引。
急洒端为洗垢,轻飘故为匀妆。亭亭仙质占秋光。
扫尽妖淫仪状。
弱骨凝寒益峭,朱唇带湿犹香。神游梦作雨云狂。
不到荆襄台上。
芳菲御辇屡经过,寂寞于今岁月多。草色犹如思望幸,莺声尚解啭当歌。
更衣帐冷空瑶殿,窥镜台荒咽玉河。太液宫前旧池水,年年春雨长新波。
尊师得道貌如童,追蹑岑崟但使风。毋道姓名千古上,时闻笑语五云中。
开山指顾逢秦禅,行洞应知与蜀通。忧患相仍兼疾病,愿祈一粒发凡蒙。
厌世归心大洞天,玉皇按籍许为仙。身飞金策朝元去,手捧瑶篇拜阙旋。
白日鸡鸣霄汉里,古时杏拂羽幢边。自言弃迹方成道,枉诵从前内外篇。
今我忽兮不乐,驾言游兮名山。陟岩岫兮崆嵑,蹑绝顶兮㠝岏。
烟霏霏兮云在下,信斯美兮非人寰。山中之人兮冰雪颜,沆瀣饮兮琼膏餐。
神炯炯兮霍耀,肤绰约兮流素丹。糁瑶蕊兮翳文芝,饵五术兮佩华菅。
驷玉虬兮驭凫鹥,凤凰翼盖兮翔文鸾。宓妃婵媛兮后乘丰隆,屏翳兮郁以承銮。
纷飘飖兮下御,倏往来兮山之间。辟天阍兮延予,启玉粲兮嫣然。
导予兮元秘,授予兮灵诠。揖洪厓兮为侣,快执袂兮偓佺。
朅浩荡兮高举,极玄圃兮阆颠。超溟涬兮若视,遗龙蠖兮空筌。
居然不出门,满目望岩峦。喷泉疑夏冷,茂草若冬温。
石罅树根裂,壑底湍流奔。飞云穷昏晓,依依在楹轩。
两翁形貌诡,御气而长存。不老惊世古,无言知道尊。
徒令好静者,入室思寻源。安知尺幅上,墨妙能使然。
爱兹城郭内,丘壑趣留人。曲径泉流遍,孤峰雨洗新。
丛篁宁受暑,众卉自知春。好客常开宴,高轩来往频。
春意撩人甚,强半病中过。当门五柳,应变嫩条成脩柯。
芳草微微如缕,黄鸟关关向巧,宁管老维摩。琴尊阶前织,睨睍枕边歌。
眠挟册,吟拥被,懒入魔。经旬匝月,发乱废栉若逢科。
折简邻家难致,投刺填门不答,坐此召讥诃。不信先生病,其柰世人何。
微信扫一扫