马廷鸾 〔〕
老树今踰七十霜,冰魂玉骨自孤芳。大家扶起摧残后,此是吾家召伯棠。
已分山林著此臞,一科端不补遗馀。朝来忽遇非常眼,废却窗前半日书。
夕宿犹疏雨,昕朝睹大明。重光符景贶,熙事庆升平。
鸣銮回紫禁,步玉捧宸旒。肆眚遵虞典,欢传十二州。
少小追随子佩青,如今相视鬓丝横。式相好矣天伦重,归去来兮世念轻。
目送飞鸿云缥缈,身怜病鹤影伶仃。圣恩若许还农亩,依旧山窗共短檠。
如带溪流拍两崖,投泥贾客竞喧豗。只轮自力掀诸淖,断岸先登陟彼嵬。
江水斗升宁汝活,岸旁车马为渠来。老夫自取鲸鲵戮,掩鼻沙丘未足哀。
微信扫一扫