吕南公 〔〕
睡过春深一月馀,绿秧黄犊负村居。东风似恨归耕晚,故遣藜床日枕书。
岁稔谷价卑,家家有新酿。诸邻皆屡醉,吾舍只空盎。
封书乞馀米,故旧不我相。淹旬乃分酬,如惫始赐杖。
搔然且湛炽,督迫薪火旺。衰迟念杯觞,伺立久肮脏。
夜闻觱沸韵,侧枕屡欣畅。朝来见浮蛆,喜气愈豪壮。
槽端乍流沥,指面已淫漾。肴蔬故稀荒,被服稍质当。
无宾与酬酢,引满自东向。须臾就醺酣,岂藉红粉唱。
人生但能醉,此外何足望。忧勤欲奚为,一誉抵千谤。
瓶罂幸未竭,吾盏且频康。回思冷醒时,愁寂可惩创。
隔墙闻酨气,涎活复嗟怅。非无毕公心,坚壁讵窥傍。
如今粗沾给,后得戒初丧。太息富贵间,平生易遗忘。
笋蕨吾山味,风埃旅馆心。杯盘感时节,魂梦解参寻。
烂漫销青紫,横斜破玉金。平生疏淡意,饱足望家林。
酉寻行甫戌已见,夜候显翁朝乃来。隔树鸣蝉休聒耳,满樽浮蚁且衔杯。
多忧莫道无由解,一醉从初不用催。传语群书未乖间,只今相忆尚须回。
庾岭前头梅散漫,灊山东下水漼溰。二年时节俱为客,千里家山各未归。
俛睫游从真丑谬,方头言论易乖违。人间胜事知多少,专把凄凉属布衣。
云冻月笼影,风生水涩寒。故人真似雪,何必到门阑。
六月洮河上,惊飙雹似拳。游人方仗策,元帅已开边。
京观酋豪肉,军储府藏钱。参谋如有取,常武在周篇。
山人如寒松,无可媚莺蝶。谅非清峻契,谁肯略顾接。
春城偶来至,豪士懒举睫。幽幽法曹厅,一往乃敢辄。
主人虽壮齿,酷爱文字业。相看论古书,术不计勇怯。
陈家俊公子,德义敦庆叶。闻我适过从,逢衣遽披摄。
老成北扉掾,喜客若渔猎。招呼倒清樽,促迫信重叠。
梅花香树下,共醉死牛胁。勿忧侵暮冷,坐我有毡氎。
飞飞落梅英,绕座不待折。煌煌画蜡蠋,未夜已戒设。
徵诗为罚令,献白作饮节。谭高衡或争,笑猛倒还绝。
李侯解县印,心注象魏阙。座中惜分袂,劝酒更酷烈。
春先显父笋,冬外尹吉鳖。肴佳俎未竟,酒美壶频竭。
更筹屡闻转,归乘不许谒。谁能避酩酊,但恨落角月。
东冈西下古墩头,草木风烟事事幽。畦垄弯环延果菜,笭箵参互献鱼鳅。
常开夜户誇无寇,竞拨香醅贺有秋。愿定此居犹未得,岂堪侥倖望公侯。
肃肃白虎殿,潭潭承明庐。人皆通籍游,我独老饭蔬。
譬彼兽啖土,岂其恶甘腴。道穷吾何之,只得归荷锄。
盛夏督耘耔,先春理陂渠。低徊居未宁,倏忽岁又除。
但怯簿有债,谁羞门少车。载歌裹饭辞,谒酒聊自娱。
念子早奋拔,声华系名驹。谁云破青衫,罪谤更勃如。
朝野固异分,知安尽夷途。牛衣与樵歌,各是对妻孥。
荣利机关拙,云泉兴味多。岂同愚士窘,自合圣人和。
敛敛青毡旧,酣酣白石歌。故应消息有,贫独奈余何。
我发日以少,我梳未尝频。过旬一理之,每理愁欠伸。
壮长足痒屑,奔驰更埃尘。搔爬不觉劳,垢结类组紃。
虽复强栉沐,惮如负千钧。钩牵就平直,流汗益苦辛。
当时结似拳,渐细效梅榛。悬知又十载,几许及变银。
万物有盛衰,吾何为喜嗔。借令但两鬓,岂害有冠巾。
人言发既凋,乃稍异痴民。题诗且自贺,渐系老成人。
早年辛苦待飞翻,翅折无因达九关。更使襟灵憎市井,足知缘分在云山。
谁怜古学长无用,自幸馀生且就閒。多谢鹿鸣筵上友,解传诗句慰衰颜。
重过山寺借床眠,屈指前游已七年。文字转工身转困,被僧相问却悽然。
世乱无人及祢衡,眼看豺虎似蚊蝇。乔玄荀彧皆儒雅,至死何曾晓爱憎。
绿阴槐柳院,白日静寥寥。有句方高咏,无宾可屡邀。
独眠闻漏转,纵步看丝飘。结束东州计,诗编问酒瓢。
久次萧条郡,高情奈乐何。莺花三月促,风雨一春多。
野寺携筇到,幽溪饮禊过。四郊田水暖,驻节问新禾。
李杜是非张相国,曹刘忌惮吕将军。异时各有凌人气,此日何妨负我文。
议谕当如山顶石,光荣会似雨馀云。恨君不悔邯郸步,希世功夫枉十分。
微信扫一扫